ఆకాశ గంగ!

మూడు వారాల క్రితం, రేలా రే రేలా ఒక ఎపిసోడ్ లో ఒక గాయని పాడిన పాట కు పరవశించి న్యాయ నిర్ణేత అయిన గోరటి వెంకన్న గారు అందుకున్న ఒక అద్భుత దృశ్య కావ్యం..ఈ వాన పాట..

గల్త గూటీ లోని గడ్డీని తడిపింది..

గువ్వ గూటి గులక రాళ్ళను జరిపింది..

తీతువా గొంతును తీయగా చేసింది..

అడివి పిట్టల ముక్కు పాసీ ని కడిగింది!

సెట్ల బిరడా మీదా బొట్లు బొట్లు రాలి..

గట్ల బండలపైన గంధమై పారింది!!

అయ్యొ వానొచ్చెనమ్మా ...వరదొచ్చెనమ్మా.

వానతోపాటుగా వణుకొచ్చెనమ్మా !
పారాడి పారాడి గోదారిలో కలిసి...

సీతమ్మ పాదాల సిరసొంచి తకింది..

వంకలు టొంకలు వనములన్నీ తిరిగి..

కృష్ణమ్మవొడి చేరి ఇష్టంగ వొదిగింది!

దుందుభి తలకంట దుమ్మంత కడిగింది..

అందమైన ఇసుకను అద్దంల జేసింది!!

విశ్వరమణీయాల వింత జల చక్రం

పవనమై నింగిలో పారాడిన ఈ చక్రం

అవని సుట్టు అల్లుకొనెడి అందమైన చక్రం

అనంత కాంతి పింజరములు అలరించే నింగిని నేలకు వెదజల్లేడి వాడు
అతనేమొ మండే కొలిమి

సాగరముతోన చెలిమి

ఆ నింగి సాగరాల మధ్య బంధము జల చక్రము

పారే వాగు వంకలుగా పచ్చనాగు రెమ్మలు

ఆ అంతులేని సంద్రము ఆ సరసులెంతో అందము
కోనేటి కొలను కాల్వలు ఊరేటి ఊట సెలిమలు

సిందాడే నీటి మువ్వలు, సిన్న్నరి సినుకు గవ్వలు!!

సిరుగాలి పాటకెగసి ఎగసి సినుకుల దరువేస్తవీ

కొత్త నీటితొ వచ్చి కోనేట్లొ జేరింది

సేపకేమొ నీటి పొలుపులు దాపింది

కొంగకేమో విందు కోరిక రేపింది
కప్పల పండుగ కళ్ళార చూసింది

తాబేలు పెళ్ళికి తల నీరు పోసింది

పొంగేటి కల్లులో పోసింది సన్నీళ్ళు

ఈత సెట్టు లొట్టి మూతిని కడిగింది..

పారాడి పారాడి గోదారిలో కలిసి..
దుందుభి తలకంట దుమ్మంత కడిగింది..

ఇష్టముందో లేదో పట్నానికొచ్చింది

ముక్కు మూసుకొని మూసీలొ ముణిగింది!!!

రెలా రే రేలా .. దుమ్ము లేపు!!

మా టీవీ వారి ఒక అద్భుత సృష్టి ఈ కార్యక్రమం. ఇదేమి పూర్తి స్థాయి నూతన ప్రయోగం కాదు. మునుపు దూరదర్శన్ లో సాయంత్రం వేళల్లో వచే జనపద పాటల కర్యక్రమం ని అనుసరించి ఉంది. కాని నేటి తరానికి ఏమత్రం తీసిపోకుండా, ఈ మీడియా కాంపిటీటివె ప్రపంచం లో కూడా ఒక శాస్వత కీర్తి ని సొంతం చేసుకుంది.

అట్టడుగున దాగి ఉన్న ఆణిముత్యాలను వెలికి తీసి మనకు అందిస్తున్నారు ఈ అపర జానపద కళాకారులు. కొన్ని పాటల సాహిత్యం వింటుంటే, కంటుంటే, కలిగే అనుభూతి అనిర్వచనీయం.

జాతీత్య స్థాయిలో అవర్డులను సొంతం చేసుకొని, నిజంగా తెలుగు నేల మీద దుమ్ము లేపుతోంది. ఇటువంటి మంచి కార్యక్రమం అందిస్తున్న మా టీవీ వారిని మెచ్చుకొని తీరాలి.

సినిమా సాహిత్యం కి భిన్నంగా మట్టిలోంచి పుట్టిన మాణిక్యాలను సాహితీ ప్రియులకు అందచేసే ఈ కార్యక్రమాం ప్రశంసనీయం. తద్వారా సరైన గుర్తింపు లేక శిధిలమైపొతున్న అద్భుత సాహిత్యాన్ని తిరిగి జీవింపచేస్తున్న ఈ ప్రయతనం చాలా గొప్పది.

రెండు దరువులు విజయవంతంగా పూర్తి చేసుకుని, మూడవ దరువులోకి అడుగుపెట్టిన ఈ కార్యక్రమం అనతి కాలంలోనే అందరి అభిమానాన్ని చూరగొన్నది అనటంలో ఆస్చ్రయం లేదు.దీనికి ప్రత్యక్ష సాక్షులు రెండవ దరువు ఫయినల్స్ కి వేంచేసిన కళాభిమానులైనటువంటి వేల మంది ప్రేక్షకులే!!

రాష్ట్ర నలుమూలల జల్లెడ బట్టి ఆయా ప్రాంతీయ భషలలొ, యాసలలొ అద్భుత జానపదాలను వెలికితీస్తున్నారు.
అమ్మమ్మలు, తతమ్మల తరాలలతో ఆ పాటలు కూడా అంతరించిపోకుండా, ముందు ముందు తరాలు అవి నేర్చుకుంటారని, కాల చక్రంతో పాటే ఆ సాహిత్య సంపద తిరుగుతూ ఉంటుందనీ ఆశిద్దాం.

సాహిత్య పరంగా కొన్ని పద ప్రయోగాలు నిజంగా అద్భుతాలే.

రేలా రే రేలా కి జయ హో!

Image courtesy: http://idlebrain.com/

Patience and perseverance..

I have been working on an experiment since April 2008. It took me almost 2 complete months to understand how things work ( or rather how am I supposed to make them work!) ..and then 2 other months how to manage and get to the next step, if something goes wrong.

Thanks to the excellent technical department at my workplace- its they who made most of it work- no doubt about it. They were so many stages I had to get through to reach where I stand now.We have had some results later in the year, and some small failures now and then- but I worked day and night to fight the situations.

One of the senior and experienced technical staff commented about the experiment saying that he hasnt seen a tough one like this in years! Now this scared me even more.

The components worked well , but only for a while.I collected enough data to put up an abstract. I woke up on the new year morning with some good news in my inbox- it said that my abstract is accepted.

Now there is a month left for the paper to go out and I havent had enough results to complete the paper.Everyday something or the other goes bad and I think the pressure of a deadline is not good. After almost 10 months almost..I have started to get low on my patience.

Perseverance and success are perpendicular to each other...just like in the picture above- they are sure to meet at some point. But when? is the question. how long do I have to continue like this?

Over the weekend when I was dusting my bookshelf, I came across my 4th grade moral science text book (my favourite one that I saved over all these years!)

Lesson 5: Perseverance!!! hmm.. is this any kind of hint?

I wont bore you too long.. a short story.. but something very relevant at this point..

Two little frogs were hopping in a farm and they came across a big bucket. They were curious and wanted to see what it contained.Both of them took a high leap and fell into the bucket.

It was filled with buttermilk! The walls of the bucket were slippery and sticky and they did not have a hard base or any kind of support to jump out. They started kicking their legs to keep themselves from drowning. But, after sometime, one of the frogs was tired and he stopped kicking. He drowned and died. Looking at this friend's fate,the other frog tried even more harder and continued kicking.

After sometime, he felt something hard under his legs. He was really tired from kicking so long, and he slowly climbed onto it and relaxed for a while. This hard thing was high enough for him to jump out. He finally jumped out of the bucket and went his way.

The frog's kicking action acted like churning and a ball of butter formed and separated out from the buttermilk.The frog's perseverance saved his life. He could successfully meet his goal.

I learnt the little lesson I needed. The moral of the story in bold said -"Dont give up, just remember what made you hold this long?"

I started working back on my experiment this week..only to see some light at the end of this long tunnel.. and a little hope that i will jump out someday.. !!

అలుపన్నది ఉందా ఎగిసే అలకు?

ప్రకృతి లో అంతులేని వింతలున్నాయి..వాటిని మరింత అందంగా చూపగలిగే నేర్పరితనం ఆ ప్రకృతిలోంచి ఉద్భవించే అనంత జీవకోటి కి వెన్నతో పెట్టిన విద్య. ' The evolution cycle' నడుస్తూ ఉండాలంటే ప్రతి జీవి మరొక జీవి మీద ఆధారపడాల్సిందే. అది జీవనోపాది కోసం కావచ్చు, తోడు కోసం కావచ్చు, పొట్ట తాపత్రయం కోసం కవచ్చు, మరి దేనికైనా కావచ్చు.

ప్రతీ రోజు, ప్రతి జీవి తన పొట్ట పోసుకునే ప్రయత్నం చేయాల్సిందే.. చేస్తుంది..

తన జీవనోపాధికై పరుగులిడుతున్న ఆ జీవి పడే ఆరాటం, వేట కోసం ఎదురుచూపు,అనుకున్నది దొరికినప్పుడు తను అనుభవించే ఆనందం..ఇటువంటి భావాలన్నీ ఎంతో అద్భుతమైనవి..అనిర్వచనీయమైనవి.. మనం ఎప్పుడో ఒకప్పుడు తప్పకుండా చవి చూసే ఉంటాం.... చూస్తూ ఉంటాం!

నిత్యం జరిగే ఆ అద్భుతం ఒకటి నా దృష్టికి వచ్చింది..

కాకినాడ కి సమీపాన ఉప్పాడ అనే ఒక ఊరు ఉంది. ఉప్పాడకు వెళ్ళే దారి వెంటే సముద్రము మన తోడు వస్తుంది. ఎక్కువగ జనసంచారం లేని చోటు కావటం వలన, మనిషి సృష్టించే కాలుష్యానికి ఇంక ఈ సముద్ర తీరం లోనవ్వలేదనే చెప్పాలి. ఇప్పుడిప్పుడే దేన్ని ఒక 'ప్రైవేటు బీచూ కింద జమ కట్టి కొద్ది కొద్ది గా జన సంచారం పెరుగుతోంది..ఐనా గుడ్డిలో మెల్ల ..మహా వస్తే మామూలు రోజుల్లో ఐనా ఉప్పాడ జనం లేక రోజు వారి పన్నుల్లోంచి తీరిక చేసుకొని మరీ వచ్చే కాకినాడ పట్టణ జనం. అది రోజు జరగదు కాబట్టి, ఇంచు మించు ప్రశాంతం గానే ఉంటుందని అనుకోవచ్చు.

ఈ సారి క్రిస్మస్ సెలవులకి కాకినాడ వెళ్ళాను. ఎలాగూ సముద్ర తీరానికి వచ్చాము కదా అని..అదేదో పాటలో అన్నట్టు..'తొలి సంధ్య వేళలో.. తొలి పొద్దు పొడుపు లో..తెలవారే తూరుపులో.. వినిపించే భూపాల రాగం కోసం సముద్ర తీరాన సూర్యోదయం తిలకిద్దామని బయల్దేరాను..

డిసెంబరు నెల..పొగ మంచు, చిరు చలి..ఐనా సాహసించి..నీళ్ళలో పాదాలు మునిగే వరకు దిగి, కాసేపు ఆ అలల తాకిడికి ఈ ప్రపంచాన్ని మరిచి మరో లోకాల్లోకి వెళ్ళిపోయాను.

ఆ అనుభూతిని అలాగే ఉండనిద్దామనే ఉద్దేశ్యంతో కాసేపు అలాగే ఆ ఇసుక మీద కూర్చుండిపోయాను. మెల్లగా లేత ఎరుపు రంగు మిన్నునంటుతుంటే..దూరంగా ఒక నావ కనిపించింది..ఆహా.. సూర్యోదయానికని వస్తే ఇంకో వింత ప్రత్యక్షమవుతోందే అనుకున్నాను.

ఎదిగే భానుడితో, పెరిగే కిరణాలతో పాటే నావ కూడా ఒడ్డు కి చేరువలోకి వస్తోంది..దగ్గరగా వస్తున్న కొద్దీ, అలవోకగా ఒక పాట వినిపించింది..

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

ఏటికి ఎదురెల్తాం కడలిలో కాపురముంటాం

నావనంత వేటతో నింపి విందులకు అందిస్తాం

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

ఆకసమొకవైపు సంద్రమేమో ఒకవైపు

కలిసుండే కడలి అంచు మా వేటకు ఊపునిచ్చు

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

పున్నమి వెన్నెలొచ్చినా కారుమబ్బు కమ్ముకున్న

సుడిగాలి కొట్టుకొచ్చినా ఆగదె మా వేట

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

నావలోని చద్ది కూడు మూన్నాల్ల ముచ్చటాయే

ఆలుబిడ్డలెదురు చూపు మాలోని ఆకలి నింపు

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

ఎవరికి భయపడము దేనికి తలవంచం

కడలి వొడిలోన తరతరాల బిడ్డల

మ్హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

చిరు చేప పట్టినపుడు ఒల్లంత పులకింత

వంజరాల సింగారలె పడవల సోయగాలు..

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

హైలెస్సా ఏలో హైలెస్సా..

ఒళ్ళు గగుర్పొడిచింది నాకు..కధలలో చదివాను కాని.. ఇదే మొదలు ఇల నిజంగా చూడటం..కళ్ళలో నీళ్ళూ తిరిగాయి..చేతిలో ఎటువంటి ఆధునిక పరికరం లేదు.. మనసు కెమేరాలో నేను చూసిన ఆ అద్భుత దృశ్యం, భద్రంగా దాచుకున్నాను..

అటు నావ వొడ్డుకు చేరుకుంటోంది.. వొడ్డున కొంత మంది జాలరులు ఉన్నారు..వారు రాత్రి వేసిన వలని వోడ్డుకి లాగుతున్నారు.. దాదాపు 50 మందికి పైగా ఉన్నారు. ఇరు వైపుల బారులు తీరి..పాట పాడుతూ వల లాగుతున్నారు....ఇటు తమకు అలుపు తెలియకుండా, అటు పక్కనున్న వారిని ఉత్సాహపరుస్తూ, వేట దొరికిందనే ఆనందాన్ని తమలో తాము పంచుకుంటూ పాడుకుంటున్నారు

ఇంతలో వొడ్డుకి వస్తున్న వల పైకి, రాబందులు, కాకులు, గెద్దలు, వగైరా పక్షి సమూహమొకటి ఎక్కకిడినించో ప్రత్యక్షమైంది..ప్రకృతిలో inherent గా ఉన్న silent communication! వాటికెవరికి చెప్పారు? fresh వేట కోసం అవి సిద్ధమే..మా వంతు అనుకుంటూ పిలవని పేరంటాలై వేంచేశాయి..వేట ని ఎక్కడ ఎంగిలి చేస్తాయొ అని.. జాలరులలో కొంతమంది కుర్రాళ్ళు ముందుకి దూకి వాటిని తరిమి కొట్టే ప్రయత్నం చేస్తున్నారు..

కాలమెలా గడిచిందో అస్సలు తెలియలేదు.. రాత్రి వేటకు వెళ్ళిన నావ వొడ్డుకి చేరుకుంది.. ఈ లోపున వొడ్డున ఉన్న జాలరులు కూడా వలని పూర్తిగా లాగేశారు. చేపలని సైజుల వారీగా వేరు చేసి బుట్టలకెత్తుకొని ఇవతల వైపు కట్టి ఉన్న యెడ్లబండ్లలో వాటిని పెట్టుకొని ఇళ్ళ వైపు పయనమయ్యారు.. అలుపెరుగని ఆ అలల బిడ్డలు..

P.S. వాళ్ళు పాడిన పాట పదాలు నాకు సరిగ్గా అర్ధం కాలేదు...ఐనా ఆ అనిర్వచనీయమైన అనుభూతి మీతో కూడా పంచుకుందామనిపించింది...బ్లాగు పూర్తిచేయటనికి..వారి పాట బహుశా ఇలానే ఉంటుందనే ఊహ తో...జానపద గేయాలలో జాలరుల పాటొకటి వెతికి ఇక్కడ రాశాను. గేయ రచన శ్రీ. హరి జగన్నాధ్ గారు.

ఇదీ తీరు!!

నిన్న రోడ్డు మీద ముందు వెళ్తున్న కారు మీద ఉన్న సూచనలు ఇవి..
చేతిలో సమయానికి కెమేరా లేక బాగా గుర్తుపెట్టుకొని పవరుపాయింటు లో వేసిన బొమ్మ ఇది.. అసలు కు దాదాపు నకలు.. ( అని నేను అనుకుంటున్నాను.. కానీ ఆ కనిపిస్తున్నది కారు లా లేదే అనుకుంటే కాస్త యడ్జస్టు అయిపోండి ప్లీజ్!!)

అది ఒక మోటారు డ్రైవింగు బండి..నడుపుతున్నది బహుశా ఒక సదరు డ్రైవింగు నేర్చుకుంటున్న వ్యక్తి..
పక్క సీట్లో కూర్చున్న మా నాన్నగారికి ఒక గొప్ప సందేహం కలిగింది..
ఆ వ్యక్తి కి ఎప్పటికైనా డ్రివింగు వస్తుందంటావా అని అడిగారు నన్ను. ఎందుకు రాదన్నట్టుగా ప్రశ్నార్ధకంగా మొహం పెట్టాను నేను..

మా నాన్నగారు చిరునవ్వు నవ్వి, "బండి నడుపుతున్నది ఇరుకైన హైదెరాబాదు సందులు..అటు 20 అడుగులు, ఇటు 20 అడుగులు దూరం ఉండాలిట! పైగా ఓవర్టేకు చేయకూడదట!
ఇహ అతను ట్రాఫిక్కు లో బండి ఎట్లా నడపగలడు? అదీ కాక 20 అడుగుల చొప్పున వదిలేస్తే మిగతా వాళ్ళు బళ్ళు ఎక్కడ నడపాలిటా? గాల్లోనా? వ్రాసిన వాళ్ళైనా కాస్త ఆలోచించి వ్రాయాల్సింది!

సరి సరి అనుకొని ఆ బండి ని జాగ్రత్తగా ఓవర్టేకు చేసి ముందుకి వెళ్ళాము మా గమ్యం వైపు.

అప్పుతచ్చులు

కొన్ని కొన్ని సంఘటనలు, వ్యక్తులు, మాటలు, చివరికి రాతలు కూడా ఒక్కోసారి గుర్తొచ్చి మనల్ని నవ్విస్తుంటాయి..
ఆ బపతులో నాకు చాలా మటుకు గుర్తుండిపోయినవి కొన్ని అచ్చుతప్పులు , మరి కొన్ని హాస్యాస్పదమైన రాతలు.

ఒక సారి మా దగ్గర బంధువులందరితో బాసర యాత్ర సంకల్పించి , ఒక రెండు కారుల్లో అందరం బయల్దేరాం.
సాధారణంగా ఇలాంటి రహదారి ప్రయాణాలకి పొద్దున్నే సూర్యోదయం ముందే బయల్దేరితే వెళ్ళే దూరాన్ని బట్టి భోజనాల వేళకి గమ్యం చేరుకోవచ్చు. లేదా హీన పక్షం సగం దూరమైనా చేరవచ్చు.
మేము కూడా అలాగే బయల్దేరాం।మార్గమధ్యంలో మా మావయ్యగారబ్బాయి ప్రకృతి పిలుపంటూ గొడవ చేయటం వలన కారు బలవంతం గా ఆపవలసి వచ్చింది।
ఎలాగూ ఆపాం కదా అని కాస్త ఫలహారం తో ఆత్మారాముని శాంతింపచేసే సదుద్దేశం తో ఆ పనికి పూనుకున్నాము।దగ్గర్లో ఒక చిన్న టిఫిన్ సెంటరు కనిపించేసరికి ప్రాణము లేచొచ్చినట్టయింది.

ఆ రోజు స్పెషల్ ఐటంస్ లిస్ట్ ఉన్న బోర్డు ఒకటి బయట ప్రయాణికులకి కనిపించేలా పెట్టారు

కాసేపు దాని ఎగా దిగా కింద నించి పైకి తేరి పార సుమారు అందరం చదవటానికి ప్రయత్నించాము। తరువాత ఒకళ్ళ మొహాలు ఒకళ్ళము చూసుకున్నాము। పేపరులో వచ్చే చావు కబురు కాలము హెడ్లైను లో అన్నట్టు 'అనుమానాస్పద స్థితిలో యువతి' మొహాలు పెట్టాం ఒక్క నిముషం అందరం ।

మరుక్షణం అందరం పొట్ట చెక్కలయ్యేలా నవ్వటం మొదలుపెట్టాం. దాదాపు ఒక పావు గంట ఆగకుండా నవ్వి ఉంటాం. అంతలో మా తాతయ్య ఒక అంగ ముందుకేసి హోటల్ వాడిని తిట్టిన తిట్టు తిట్టకుండా తిట్టనారంభించారు.
ఆయన అసలే ముక్కోపి. దూర్వాసుడికి దగ్గర బంధువు.. అందులోను తెలుగు భాషాభిమాని।వాడి మొహం చూసి జాలేసింది మాకు। ఎరక్కపోయి ఆపాం రా బాబు అనుకున్నాం పాపం. ఇంతకి సస్పెన్సు ఎందుకు కాని, ఏ ఫలహారాల పట్టిక సారాంశం ఇది....

1 ఉక్ము దొష

2 మసల దొష

3 రవ ఉక్ము

4 చెట్టీ

ఇవన్నీ కాక ఏకంగా ఇంగ్లీషులో ' సోతా మిలాస్ రేవో' అని రాసుంది। పైన నాలుగు కాస్త కష్టపడితే అర్ధమయ్యాయి కాని, ఆ ఆంగ్ల కవి హృదయం చాలా సేపటికి కాని అంతు పట్టలేదు!

ఇక మేము కనిపెట్టలేము అని మాలోని షర్లోక్ హోంస్లు ,బ్యోంకేష్ బక్షీలు సైతం చేతులెత్తేశాక..ఆ హోటల్ వాడినే తెగించి అడిగేశాం..
సమాధానం విని..మా అత్తయ్య కి ఇంచు మించు మూర్చ వచ్చినట్టయ్యింది . కాసేపు ఏ రియాక్షను లేకుండా ఆకలి సంగతి కూడా మర్చిపోయి అలాగే ఉండిపోయాం.
వాడు రాయలనుకున్నది ॥ 'సౌత్ మీల్స్ రెడీ' !!!!

రాష్ట్ర సరిహద్దులో హోటలు పెట్టి, తెలుగు వారికి తెలుగులోనే వడ్డించాలనుకున్న ఆ హోటలు వాది అపూర్వ ప్రయత్నం హర్షించి, వాడికి సరి చేసిన మాటలు ఒక కాగితం మీద రాసిచ్చి, మల్లి బోర్డు కొత్తది చేయించు నాయన అని నచ్చ చెప్పి , అందరం తలా ఒక ఉక్ము దొష .. అదేనండి ఉప్మ దోశ తిని ప్రయణం కొనసాగించాం..

లారీల వెనుక, ఆటోల వెనక కూడా కొన్ని కొన్ని సార్లు ఇలాంటి భాష మనకు తారస పడుతూ ఉంటుంది..
'తల్లి దీవేనా' , ' యహోవా నా కప్రి ' ...
జంధ్యాల గారి హై హై నాయక లో నరేష్ పాత్ర ఇటువంటి వి సరి చేసే తెలుగు పంతులు పాత్ర॥చాదస్తం గా నడి రోడ్డు మీద ఆపి చెప్పినా , పక్కకి పిలిచి చెప్పినా , మన ముఖ్య ఉద్దేశ్యం తప్పుని సరిచేయటమే.. అందుకు జంకెందుకు? మన భాషను మనము ముందు గౌరవిస్తే తదుపరి ఎదుటి వారు గౌరవిస్తారు।కనుక అదే మన తక్షణ కర్తవ్యం!!