నాన్న మనసు!

నిన్న కళ్ళజోడు ఫ్రేములో స్క్రూ జారిపోయిందని సరిచేయించుకోవడానికి షాపుకెళ్ళాను 🤨.
ఇంకో కస్టమరుకి కొత్త ఫ్రేములు చూపిస్తున్న షాపతను, కూచోండని సైగ చేశాడు.

సరే కదాని, ‘హెల్దీ లివింగ్’ అని ఉన్న ఒక పుస్తకం తిరగేయటం మొదలుపెట్టను. కవర్ పేజీ మీదనే పెద్ద పెద్ద కేకులు, ఫ్రూట్ కస్టర్డ్లూ ఇత్యాది అపరితమైన కొవ్వు పధార్ధాల రంగురంగుల బొమ్మలతో కనువిందు చేసే లా ఉందా పుస్తకం! 🤔

‘బరువు తగ్గటం ఎలా?’ అన్న శీర్షికకి అతికించిన ఫొటోలు అవి! ఇదొక వింత పబ్లిసిటీ! అన్నీ తినేయచ్చు.. కా...ఆ..నీ, ఎలా.. తినాలి..? ఎంత… తినాలి? అనేది మేము చెప్తాము !.. ఫ్రీ కన్సల్టేషన్! ముందు కొన్ని వారాలు ఉచితంగా.. తరవాత..నించి.. మిమ్మల్ని బిల్లులతో బాదుతాం... అని చీమ తలకాయ మీదున్న వెంట్రుకంత అక్షరాలతో రాశారు..ఎంచక్కగా ఎవ్వరికీ కనిపించకుండా..

"అవన్నీ నమ్మకండీ.. ఉత్త బోగస్! రెండు నెలలక్రితం ఇలాగే ఏదో పుస్తకం లో చూసి..తెగ ఆశగా వెళ్ళి బరువు మాట దేవుడెరుగు..,క్షవరకళ్యాణ వైభోగమే!", అని పక్కనించీ నేను చదువుతున్న పేజీకేసి చూపిస్తూ రొప్పుతోంది ఒక పక్కింటి పిన్నిగారు! 😥

ఆవిడకేసి ఒక ‘అవునా పాపం’🙄🤐 ఎక్ష్ప్రెస్షన్ విసిరి, మళ్ళీ పుస్తకంలో దూరిపోయాను నేను.

ఒక మోస్తరు సైజు ‘ఐ’ హస్పిటల్లో కింద ఒక పక్కగా ఉంటుంది ఈ కళ్ళద్దాల షాపు. కనుక డాక్టరు గారిని చూడ వచ్చే జనాలు, కళ్ళజోళ్ళ కొనుగోలు బాపతు జనాభా అంతా ఉన్నారు ఈ కామన్ సిట్టింగ్ ఏరియా లో.

ఒక తండ్రీ కోడుకులు ద్వయం వచ్చి నా పక్కనే ఉన్న సోఫాలో చతికిల బడ్డారు.

తండ్రి : “ఏరా..? కొని నెలైనా అవ్వలేదు, అప్పుడే సిమెంటు బస్తాలు మోసే వాళ్ళ చొక్కలా తయ్యరయ్యిందే?”, అని తండ్రి అడుగుతున్నాడు, పుత్రరత్నాన్ని (పు.ర)!

పు.ర. : ఒక ప్రశ్నార్ధ చూపు చూసి, ఇది ఇంతే..! అన్నట్టు తల మళ్ళీ దించేసుకున్నాడు ఫోన్లోకి!

తండ్రి : ‘ఆ ప్యాంటేమిట్రా? మోకాళ్ళ దగ్గర అలా చిరిగింది? చూసుకోలేదా?’ నలుగురిలో తిరిగే వాడివి, చదువుకునే పిల్లాడివి..మంచి గుడ్డలు కట్టుకోకపోతే ఎట్లాగురా? అన్నాడు మెల్లగా..

పు.ర. : మళ్ళీ అదే ఎక్ష్ప్రెషన్!

కనిపెట్టెశాన్నేను~ ..! మా బాబ్జీ గాడు చెప్పినట్టు ఒక ‘స్క్రీనేజర్’ వీడు!

మేనేజర్, వాయేజర్ .. పోనీ పేజర్.. లాగా ఇదేమి పేరు? 🙄

భోజనానికి రమ్మనటానికి కూడ తల్లి నించి టెక్స్ట్ మెసేజ్ రాలేదని విస్సుకునే నేటి కుర్రకారు, వాళ్ళకు వాళ్ళే పెట్టుకున్న అతి ‘మొద్దు’ పేరు ఈ స్చ్రీనేజర్! 😴

అంటే… అన్ని రకాల స్క్రీన్లకి (అనిన.. : ఫోన్లు, అయిప్యాడ్లు, కంప్యూటర్లు, చివరాఖరికి వీటినించి కాస్త ఊరటకి కొంచెం పెద్ద స్క్రీనైన టీవీ తో సహా!) అత్తుక్కుపోయేవారని అర్ధం!

వీళ్ళకి ‘సౌండ్ గండం’ ఉంది కాబోలు.. ఆట్టే మాట్లాడరు! ఉత్తుతినే అలా చూసి మళ్ళీ కలుగలోకి (అదే స్క్రీనులోకి) దూరిపోతారు అంతే! 😶

గాదిలోన పందిపప్పు, గాదికింద కందికొక్కు! .. టైటిలేంటి.. ఈ సొదేంటి?

ఆపు నీ డమ్మ డక్క డయ్యర..చించర పించర టించర గింజ!😱

మీలో ఉన్న మోగన్ బాబు ఇలా అనటం లో తప్పు లేది! చమించండి..

ఏదో రాయటాం మొదలుపెట్టి.. ఇంకెక్కడికో వెళ్ళిపోతూ ఉంటాను..

మా హిందీ టీచరు ఎప్పుడో చెప్పింది.. ఇలా రాస్తానని.. ఇలా మాత్రమే రాయగలననీ! నా తప్పేమీ లేదు.. నేను ఒక ‘టకట కవిని’ ! చెప్పదల్చుకున్న విషయం మరిచి, అవసరమైతే వదిలేసి.. ఇంకేదో చెప్పుకుంటూ పోయి.. చివరికి ఏమి చెప్పాలనుకున్నానో మర్చిపోతానన్నమాట!

ఇన్ని ఆలోచనల చిందర వందర గందరగోళంలో కూడా నా కళ్ళకి స్పష్టంగా కనిపించింది.. ఒక 'నాన్న మనసు’ !

ఇదిగో నేను వాళ్ళని ఏ మాత్రం ఇబ్బంది పెట్టకండా తీసిన ఫొటో..
అదే బోలెడంత చెప్పేస్తోంది.. కావాలంటే మీరే చూడండీ…